हेर एक संस्कृताय ताची स्वताची बोली उगतायता. ती कालगतींत एक पूर्ण प्रमाणाची भास जाता. लोक ती भास उलैतात, वाचतात, बरयतात आनी शिक्षण घेतात. तांची अस्मिताय तांतु पळयतात. ती तांची मायभास जाता. त्या भासेची अभिमान भोगतात. असली एक गजाल पूर्वी पाकिस्तानाच्या (आतां तें बांगला देश) बंगाली उलौपी लोकांची संघर्षान आयज संवसारीक मायभास दीस घडता.
इसवी 1952 च्या फ़ेब्रुवरीक पाकिस्तान सरकारान दोनय पूर्व आनी पश्छिम पाकस्तानाची अधिकृत भास उर्दु अशें राजपत्र काडलो. पूर्वी पाकस्तानांत 90% लोक बंगाली उलौपी आशिल्ले आनी ती भास उर्दु भासे सावन पूर्विल्ली आशिल्ली. लाखानी बंगाली लोकान बंड केल्लें. सरकारान फ़ार मारलो (Firing). 22 बंगाली भाशिकांक मरण आयलें. सरकारान राजपत्र परतुन घेतलें. लोकान मायभासेच्या खातिर बलिदान केल्या लोकांची स्मारक बांदलें आनी हेर वरस फ़ेब्रुवरी 21क आवयभास दीस मनयलो. जागतीक रास्ट्र संघाच्या युनेस्कोन (UNESCO) इसवी 1999 फ़ेब्रुवरी 21क संवसारीक मायभास दीस मनायचो ठराव घेतलो. आयज मेरेन तो चालतींत आसा. ह्या घडुणेक दरून एक व्हडलें स्मारक बांगला देश धाका शारांत आसा. संवसाराचे कोंकणी सहित सगळेय मायभाशिकांक याद दिता.
कोंकणी लोकांक हांतु एक नैतीक पाठ आसा. तुमची मायभास कोंकणी तर वांचुक जाय, उदरगती जाय तर तुम्ही ताका संघर्ष करूंक जाय, क्रीयाशील आसुंक जाय. ह्या दिसाक आमची मायभास कोंखणीची उदर्गतीक नवयो योजना घलुंक जाय. आमी सगळेय संवसारांत केवल २५ लाख लोक आसचीं. आमगेले चेरडुवांक कोंकणी उलौच्याक, वाचुंक आनी बरौच्याक आनी शाळेंत कोंकणी शिकोवुंक जाय. कोंखणी साहित्कार शेणै गोंयबाब, रविंद्र केळेकार, बी.वी.बाळीगा, मंद्र्के माधव पै, बस्ती वामन शेणै, वेंकटेश बाळिगा इत्यादी लोकांचे व्हळख करून दिवुंक जाय. कोडियाल खबर, पनवार, भांगरभूंय असलीं कोंकणी पत्रिका वाचुंक जाय. विश्व कोंकणी केंद्राक भेट दिवुंक जाय. थंय हजारनी बाल साहित्यांची पुस्तकां आसाती. तीं वाचुंक लावुंक जाय. तेन्ना मात्र संवसारीक मायभास दिवस कोंकणीक अर्थगर्भीत जातली.
To Support Kodial Khaber click the following button.