शतमानांच्या फ़ाटिक भारताचे इतिहास, संस्कृती, पौराणिक कथा सांगतलो 'कथाकार' आशिलो. तांतु संगीत आनी नृत्य मिश्रण करून प्रदर्शन केलेलें कला प्रकार 'कथक् नृत्य' म्हणोवुन घेतलें. ह्या नृत्य प्रबेधाचो एकलो जेष्ठ कलाकार लक्नो घराणेचो पंडित बिर्जु महाराज तांच्या ८३ प्रायेचेर पयर अंतरले.
इसवी १८५०-८० कालाचेर लक्नो राजघराणेंत नॄत्य गुरु आशिलो पंडित बिंदादिन महाराजाले परंपेरेचे बिर्जु महाराज हानी आधुनिक भारतांत कथक नृत्याक नंवें रूप दिलें. तानीं दिल्लीच्या 'कथक् केंद्रा' चे निर्देशक जावुन व्हडलें शिष्य वर्ग आनी अगणित प्रेक्षक वर्ग उबो केलें. बिंदादिन महाराजानी रचयिल्ले श्री कृष्ण- श्री राधेलें अलौकिक मोगाचें खूब गीतांक नृत्य रूपक बांदुवुन प्रदर्शन केलें. कवी जयदेवालें 'गीत गिविंद', काळिदासालें 'कुमार संभव', श्रीकृष्ण लीला, होळी धूम मचोरे अशें अनेक प्रकाराचें नृत्य रूपक तांनी प्रस्तुत करून लोकप्रिय केलें आनी तांची कीर्ती लोकांत पसरली. भारत सर्कारचे पद्म विभूषण सहित तांका शेक्ड्यानी पुरस्कार आनी प्रशस्ती फ़ावो जाला. हजारा वर्सानी बृजभूमिचे वृंदावनाच्या राधे-कृष्णांची तथानक वेदीचेर हाळ्ळेली श्रेय तांका आसा.
असले एक जेष्ठ आनी श्रेष्ठ कलाकारंक आर्गां आनी तांच्या सारके तांच्या शिष्य वर्ग आनी इतले कलाकारांक ह्या देशाक दिवोंची म्हणु मागणी.